Przemilczane tematy

Wygląda w naszych realiach społeczno - ekonomicznych jak taka skamielina, z którą nie możemy sobie poradzić. Jak się wylicza w czasie wspomnianych przemian uległo likwidacji na naszym terenie ponad 8000 miejsc pracy, których - niestety - nie udało się nam odtworzyć mimo wielu szumnych zapowiedzi padających zresztą z różnych stron. Większy kapitał nas jakoś nie lubi, a dlaczego to już temat na inna historię. W efekcie mamy to co mamy. Brak poważniejszych inwestycji oznacza, że fizycznie rzecz biorąc miejsc pracy jest jak na lekarstwo i z tym obiektywnym faktem bardzo boleśnie muszą się zderzyć wszyscy poszukujący zatrudnienia. Ale to nie wszystkie bariery, które czekają na nich w naszym środowisku. Jedna z młodych osób z wyższym wykształceniem, pragnąca pozostać anonimowa, wszak nie chce palić za sobą ostatnich mostów, zwierzyła się, że przeszkodą nie do przeskoczenia jest panoszący się nepotyzm i kumoterstwo. Doświadczyła tego wiele razy kiedy od ponad roku szuka pracy. Jak już gdzieś pojawi się szansa na jakieś zatrudnienie, to kandydat "nie ustawiony" w przedbiegach - jak powiedziała - jest "utrącony" a robotę dostają znajomi lub ktoś z rodziny. Po prostu wolny strzelec jest na straconej pozycji. Co gorsze nie ma widoków na zmianę tej sytuacji. Coraz mniej jest prawdziwych konkursów. Niby ogłasza się nabór na dane stanowisko, jednak z góry wiadomo kto je obejmie. Warunki konkursu są tak sformułowane, że preferują określoną osobę, a resztę dopełnia tendencyjna komisja. Takim częstym instrumentem do selekcji osób jest doświadczenie zawodowe lub posiadanie specjalistycznej umiejętności, których niejako z natury młody człowiek nie ma, no bo i skąd ma mieć, zwłaszcza, że coraz większe problemy zaczynają być ze stażami, które także stały się "towarem" deficytowym. Kolejnym niepokojącym faktem to - zdaniem naszej rozmówczyni - taka ludzka wymiana barterowa, widoczna szczególnie w oświacie ale i nie tylko. Żeby np. nie być posądzonym o nepotyzm to ja zatrudniam twojego znajomego lub krewnego a ty niejako w rewanżu mojego protegowanego.  I tak kręci się ta karuzela personalna, którą trudno udowodnić a która skutecznie blokuje dostęp ludzi z poza "układu" do etatu. W efekcie takich faktów człowiek staje przed ścianą - konkludując nasz rozmówca - czuje się jak natręt, coraz bardziej upokorzony i zrezygnowany. Daję sobie jeszcze czas tych wakacji na znalezienie pracy. Jeśli to się nie uda to nie będę miała wyboru: dyplom, kwalifikacje, dumę chowam głęboko do kieszeni i wyjeżdżam na emigrację. Licząc, że tam nawet przy zmywaku odzyskam nadzieję, która zabrało mi moje rodzinne miasto