Pomóż Piotrkowi stanąć na nogi

Sorry, ale Ci co skończyli na wózku i są na niego skazani sobie nieźle często i gęsto radzą. Wózkowicze kształcą się, pracują, mają firmy, jeżdżą autem z powodzeniem, mają rodziny....itp. Wózek nie jest skazaniem,a wyzwoleniem. Ale oczywiście nie w tym powiecie, ani Lubaniu. Bo tu można tylko liczyć na uprzejmą pomoc psychologa z PCPR, który opowie wszem i wobec kto się spowiadał na sesjach. Można liczyć z PCPR na lichą pomoc co klika lat na likwidację barier w postaci kilku nędznych tysięcy. Można mnożyć bezzasadną pomoc ze strony odpowiednich władz, aby zamknąć usta potrzebującemu. Bo urzędowo, to poza tym co mogą ze środków państwowych otrzymać, palcem bezinteresownie urzędnik nie kiwnie. Dlatego współczuję chłopakowi, bo dawno zrezygnowałam z usług miejscowych urzędów i obecnie jestem mieszkanką Zgorzelca. Na wózku skończyłam studia, mam pracę dzięki, której wg urzędów w Lubaniu już mi pomoc nie przysługiwała, bo dochód przekroczył 3 tyś netto, mam auto, rodzinę, męża szanującego i kończącą się budowę domku. Więc nie wiem dlaczego stereotyp wózkersa skazanego na niedolę wózka inwalidzkiego i widmo niesamodzielności wisi ciągle w tymże społeczeństwie, skoro tyle klepie się po mediach. Może środowisko, może społeczeństwo, albo władza nie umiejąca postawić na tych ludzi, których los nie szczędzi. Chłopie, życzę powodzenia, ale my wózkowicze jak sami o siebie nie zadbamy, to urzędnicy raczej bez interesu nie bardzo w temat uwierzą. Polecam FAR w Warszawie, Fundację Polska Miedź i takich tam kilka organizacji, które nie dają nam kulawym na wózku nudzić się albo odpocząć. Tylko działają i to solidnie. Pozdrawiam Marta ze Zgorzelca.

To chory kraj, w którym ludzie płacąc składki, muszą prosić o pomoc na leczenie.