Zacznijmy od Święta Pracy obchodzonego 1 maja. Przez lata przymuszani do 1- majowych pochodów do dziś czujemy głęboką niechęć do uczestnictwa w tego rodzaju "procesjach". Nie pomaga fakt, że wielu dorosłych obecnie ludzi, owe znienawidzone marsze zna jedynie z opowieści. Teoretycznie powinniśmy świętować, w końcu większość z nas pracuje i to nasze święto. Jednak pochodów 1- majowych jak na lekarstwo - ot ktoś w warszawce przeleci przed kamerami z proporczykiem SLD i to wszystko. O wiele ciekawszą ofertą świąteczną wydaje się ustanowienie 1 maja na przykład DNIEM GRILA!
Z o wiele większą fetą obecnie panujący starają się świętować kolejne rocznice przystąpienia do Unii Europejskiej. W tym roku przypada okrągła 10 rocznica przystąpienia Polski to tej wspólnoty państw. I tu rodak znów ma dylemat świętować czy nie? Korzyści z obecności w Unii widoczne są na każdym kroku, jednak minusów też jest niemało. Więc może lepiej zamiast na wiec skosić trawnik wokół domu?
Przechodzimy do dnia 2 maja - Święto Flagi, tu wydawać by się mogło powinno być „perłowo”. Wprawdzie święto młode, ale czyż nie jesteśmy dumni z bycia POLAKAMI. Na każdym kroku podkreślamy swoją waleczność, upór, spryt, zaradność, przymiotów można wyliczać niemal w nieskończoność. Co więcej, aby wziąć udział w tym święcie i dać wyraz swojego patriotyzmu nie trzeba wcale nigdzie chodzić, wystarczy wywiesić BIAŁO-CZERWONĄ. I co? Lipa drodzy rodacy. W ubiegłym roku przeszedłem się ulicami Lubania licząc wywieszone flagi, oczywiście tylko te prywatne, wynik był pożałowania godny, o ile pamiętam nie doliczyłem do 20. Tak więc do podanych wcześniej przymiotników dodać należy „leniwy”.
Jest w prawdzie jedna okazja kiedy cały naród dumnie i radośnie eksponuje barwy narodowe na całym świecie, tylko jak na ironię rzadko kiedy jest z czego się później cieszyć. Myślę tu oczywiście o wszelkiej maści występach naszej reprezentacji narodowej w piłkę nożną. Wychodzi na to, że 2 maja Prezydent zamiast rozdawać kotyliony, powinien załatwić nam mecz piłkarski z reprezentacją Rosji albo jeszcze lepiej Niemiec.
Na koniec rozważań o fladze pojawia się jeszcze jedno pytanie. Jak to jest z Polakami za granicą, w końcu druga Polska to emigracja. Co jest na obczyźnie silniejsze, duma czy wstyd? Wywiesza ktoś Biało-Czerwoną ze swojego okna? Czy też nie przyznaje się, że włada polską mową i po cichutku wiedzie spokojny żywot w duchu ciesząc się posiadanymi przecież w genach przymiotami?
Tu poważna sprawa 3 maj rocznica uchwalenia pierwszej w Europie konstytucji. Naprawdę jest z czego być dumnym, nie powiem. Jednak tak wtedy jak i dziś są tacy co wciąż o zdradzie stanu, zamachach - na mdłości się zbiera. Świat od uchwalenia Konstytucji 3 Maja poszedł o 223 lata do przodu, a Polska mentalność jak zahibernowana.
I tu dochodzimy do sedna sprawy – patriotyzmu.
Nawet jeśli rodak w poważaniu ma udział w politycznych wiecach i apelach, to tego dnia powinien pamiętać, że naród skłócony i podzielony jest łatwym łupem. Co tu dużo pisać wystarczy spojrzeć co się dzieje na Ukrainie, przerabiają obecnie ten sam scenariusz jaki my przerabialiśmy już kilkakrotnie. Siłą narodu jest JEDNOŚĆ, zdolność poświęcania się czasem z narażeniem życia i zdrowia. Pomagania tylko dlatego, że On też jest Polakiem. Wybaczania mimo, że wierzy w spisek smoleński.
Nie wiem czy potrafię być dobrym patriotą, ale wiem jedno, cokolwiek będę dziś robił znajdę chwilę i wywieszę, BIAŁO-CZERWONĄ.
Napisz komentarz
Komentarze