Lubań dla Niepodległej

100-lecie odzyskania niepodległości przez Polskę poruszyło cały kraj. Uroczystości, konkursy i inne inicjatywy realizowano już od dłuższego czasu, a polski naród chłonął patriotyczną atmosferę. Podobnie w Lubaniu pierwsze nieodległościowe akcje rozpoczęły się już dużo wcześniej. Z inicjatywy Burmistrza Miasta Lubań, Arkadiusza Słowińskiego organizacje pozarządowe mogły wnioskować o granty na zorganizowanie przedsięwzięć upamiętniających rocznicę. Dzięki temu przez cały rok w mieście odbywały się imprezy i spektakle ku czci Niepodległej. Podobnie na długo przed oficjalnymi obchodami rocznicy wiele działo się w lubańskich szkołach i przedszkolach. Najmłodsze pokolenie przygotowywało się do wyjątkowej rocznicy bardzo aktywnie i zarażało miłością do Ojczyzny wszystkich członków rodziny. Tydzień przed Narodowym Świętem Niepodległości w Miejskim Domu Kultury lubanianie mogli zobaczyć spektakl "Kobieta Rakieta, rzecz o Oli Szczerbińskiej” w wykonaniu aktorów Teatru im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze. Następnie w środę, 7 listopada, w Szkole Muzycznej I stopnia im. Oskara Kolberga w Lubaniu odbyła się wieczornica z koncertem "Lubań dla Niepodległej". Wielkie brawa należą się uczniom Szkoły Podstawowej nr 4 im. Kawalerów Orderu Uśmiechu w Lubaniu oraz wychowankom Szkoły Muzycznej, którzy poprzez poezję i muzykę poruszyli serca uczestników spotkania.

Apogeum niepodległościowych wydarzeń przypadł w Lubaniu na drugi weekend listopada. W piątek punktualnie o 11.11 przedszkolaki, uczniowie i nauczyciele z Lubania, ale też z całego kraju wzięli udział w akcji „Rekord dla Niepodległej”. Z inicjatywy Ministerstwa Edukacji Narodowej najmłodsze pokolenie Polski przy wsparciu nauczycieli i innych chętnych z werwą i radością, ale też pewną powagą malującą się na drobnych twarzach odśpiewało Mazurka Dąbrowskiego. Następnie za sprawą Szkoły Podstawowej nr 2 im. Europejskich Dróg Świętego Jakuba w Lubaniu nasze miasto zamieniło się w planszę II Lubańskiej Gry Ulicznej "Operacja Niepodległość". Mieszkańcy z niedowierzeniem, ale też ciekawością patrzyli na młodzież wyciągniętą wprost z wojennych realiów, która biegała po mieście rozwiązując tematyczne zadania. Gra okazała się być świetnym wydarzeniem zarówno z perspektywy zewnętrznych obserwatorów, jak i samych graczy. Ubarwiła i ożywiła miasto, a jednocześnie poprzez  zabawę wpajała graczom miłość i szacunek do Ojczyzny.

W przeddzień Narodowego Święta Niepodległości lubanianie w ramach inscenizacji historycznej "Powrót Józefa Piłsudskiego do Warszawy" zorganizowanej przez Muzeum Regionalne w Lubaniu mogli przywitać Marszałka. Jednocześnie w Galerii Łużyckiej trwała konferencja historyczna pt. "Lubański obóz dla internowanych Polaków walczących o niepodległość Polski w latach 1914-1918" zorganizowana przez Stowarzyszenie Miłośników Górnych Łużyc. Następnie ZHP Hufiec Lubań zaprosił mieszkańców na wieczornicę pt. "Dziś - jutro - pojutrze. A co z wczoraj...?". Spektakl teatralno-muzyczny oddający hołd bohaterom walczącym o niepodległą Polskę wciągnął publiczność, która z entuzjazmem dyskutowała z harcerzami.

Lubańskie obchody Narodowego Święta Niepodległości rozpoczęły się tradycyjnie 11 listopada przy kurhanie Józefa Piłsudskiego, gdzie złożono symboliczne wiązanki kwiatów. W samo południe mieszkańcy Lubania zaśpiewali hymn Polski, a potem odprawiona została Msza Święta w intencji Ojczyzny w kościele pod wezwaniem Świętej Trójcy. Po południu Burmistrz Miasta Lubań zaprosił mieszkańców do Miejskiego Domu Kultury w Lubaniu na uroczystą akademię "Lubań dla Niepodległej”. W widowisku muzycznym z okazji setnej rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości udział wzięli: Lubańska Orkiestra Reprezentacyjna, nauczyciele i uczniowie Szkoły Muzycznej I stopnia im. Oskara Kolberga oraz lubańskie zespoły: Echo Bukowiny, Lubaniacy, Maksymilianki i Złote Nutki. W trakcie uroczystości wręczono odznaczenia, wyróżnienia oraz akty mianowania na kolejne stopnie służbowe funkcjonariuszom Ośrodka Szkoleń Specjalistycznych Straży Granicznej w Lubaniu oraz nagrody laureatom konkursów miejskich. Tak bogaty repertuar niepodległościowych wydarzeń pozwolił mieszkańcom Lubania w pełni przeżyć stulecie Niepodległej.

Wyjątkowo 11 listopada, w lubańskich obchodach stulecia odzyskania niepodległości przez Polskę nie uczestniczył burmistrz miasta. Samorządowiec tego dnia gościł w stolicy Polski, gdzie na zaproszenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej wziął udział w warszawskich wydarzeniach. W Lubaniu, w imieniu burmistrza Arkadiusza Słowińskiego, oficjalne przemówienie odczytał Zastępca Burmistrza Miasta Lubań, Mariusz Tomiczek. Treść przemówienia poniżej.

„Szanowni Państwo,

W dniu Stulecia Niepodległości  uważam, że Polsce należy się od nas wszystkich to, co dobre, to, co radosne, to, co niesie nadzieję i mobilizuje do działania. Przez cały rok przygotowywaliśmy się do dzisiejszej rocznicy. Dzięki wspaniałemu współdziałaniu organizacji pozarządowych, grup lokalnych pasjonatów, miejskich szkół i instytucji, miasto otrzymało bogaty i przemyślany program o naprawdę niespotykanej dotąd skali. Lubań dał Niepodległej to, co miał najlepsze. Myślę, że obaliliśmy kilka rozpowszechnionych półprawd i chciałbym się tym podzielić, bo mnie osobiście daje to wiele radości i energii do działania. 
Pokazaliśmy, że umiemy się cieszyć.
Ponoć jako Polacy, zapytani o to, jak się czujemy, odpowiadamy, że co najwyżej średnio. Ma to dowodzić tego, że jesteśmy wiecznie niezadowoleni. Można jednak popatrzeć na to w inny sposób. Może po prostu mamy do wszystkiego duży dystans? Wolimy pozostać sceptyczni i przygotowani na wszystko.  Jesteśmy bardzo ambitni i odczuwamy, że jeszcze wiele przed nami do zrobienia?
Cokolwiek by o tym nie powiedzieć, odnosząc się do tego, jak Lubań cieszył się ze Stulecia Niepodległości, widzę inicjatywy, których nie powstydziłyby się  najbardziej optymistyczne w swoim charakterze państwa. To wspaniale, że w momencie, gdy powinniśmy być najbardziej dumni z Ojczyzny, możemy być także dumni z małej Ojczyzny, z siebie, jako społeczności.
A gdy już mowa o dumie, myślę, że nasze obchody to prawdziwa i dobra duma z ojczyzny.
Dobrze pojęta duma to – słownikowo – poczucie własnej godności i wartości. To nie jest jakieś narzędzie wojowania. Ani udawanie, że się jest bezbłędnym, bezgrzesznym i lepszym od innych. Duma z ojczyzny to nic złego. Na to poczucie własnej godności i wartości powinno Polaków być stać zawsze, a już na pewno dziś. Odnajdźmy swój własny sposób na dumę z Ojczyzny.
Karty polskiej historii zapisane są przez wspaniałe postacie. Są wśród nich ludzie czasów wojny i ludzie roboty. Są dzielne kobiety i dzielni mężczyźni. Są wielkie sukcesy i mikro osiągnięcia. Są myśli, które wyprzedzały swoje epoki, myśli reprezentujące bardzo różne światopoglądy i idee. Jubileusze są tym momentem, kiedy skupiamy się na tym, co dobre, co budowało lepszy świat, co niosło innym radość.
I w historii Polski, nawet w najtrudniejszych momentach takie rzeczy i tacy ludzie byli. Nie da się, szanując Polską historię nie być dumnym z tego, że po wielu dziesiątkach lat, wojskowi, politycy, społecznicy, myśliciele, ludzie kultury i sztuki dopięli swego i odzyskaliśmy nasz kraj i naszą tożsamość. Nie da się nie oddać szacunku wysiłkowi, jaki kosztowało później budowanie Ojczyzny. To było zszywanie na nowo z trzech, poranionych przez zaborców, kawałków .
Lokalnie, tu w Lubaniu możemy być dumni zarówno z historii naszych pradziadków, którzy przeżyli odzyskanie przez Polskę niepodległości. Ale nie tylko, wielką dumą powinno nas napawać, że przybyli z różnych stron pionierzy i przesiedleńcy zbudowali to wyniszczone miasto na nowo, nadali mu nową tożsamość. Bo każda epoka dziejów Polski ma swoje wyzwanie. 
Dziś mamy swoje wyzwania, ale obecnie najważniejszym wydaje się to, żebyśmy nadal potrafili być ze sobą razem. Współdziałać, dyskutować, żyć ze sobą a nie obok siebie.
Organizując obchody Stulecia Niepodległości i w nich uczestnicząc, podjęliśmy wyzwanie, by współdziałać i być wspólnie. Na co dzień umiemy to robić w rodzinach, bywa burzliwie, ale im większe uroczystości rodzinne, tym bardziej umiemy wzbić się ponad różnice światopoglądowe, być ze sobą razem, znaleźć wspólne punkty, okazać radość i szacunek. Większa wspólnota, sąsiedzka, osiedlowa, w końcu miejska, też może być takim miejscem.
Wspaniały tegoroczny program obchodów, uwzględniający wszystkie możliwe sposoby świętowania potwierdza, że to rozumiemy. Że w obliczu święta tak wielkiego i tak radosnego umiemy współdziałać. Robić dobrą robotę organizacyjną. Cieszyć się uczestnictwem w fajnych przedsięwzięciach.
Dziś podczas obchodów rocznicowych nie braknie nam w uroczystości patosu i podniosłych chwil, przypominania historii, wzruszeń. Bądźmy tu wspólnie, podziękujmy sobie za trud i zaangażowanie i dostrzeżmy, że jesteśmy w stanie sprostać wyzwaniom kolejnego stulecia niepodległej Polski. Że to my sami możemy dać sobie do tego motywację i nadzieję.”