Muzyczny weekend

I nie puszczajcie tej Jego "Barki" bo stworzył ją natchniony - chyba przez Szatana - wielebny pedofil ks. Cesareo Gabarain honorowy kapelana Jana Pawła II. Święty - jak to święty - miał w tej kwestii wiedzę z pierwszej ręki. To że był pedofilem Watykan okrywał od czasu kiedy oskarżyli go czterej uczniowie ze szkoły zgromadzenia zakonnego Marystów (Towarzystwo Maryi) w Madrycie, których cytuje hiszpańska gazeta. Do czynów noszących znamiona napaści seksualnej dochodziło m.in. podczas niedzielnych mszy, które kapłan prowadził w nowatorski sposób przy akompaniamencie zespołu z gitarami elektrycznymi i perkusją. Nosił cywilny garnitur zamiast sutanny, zapraszał uczniów do biura, pozwalał im palić papierosy. Był miły, miał charyzmę i przyciągał młodzież – jak wspominają jego byli uczniowie. Ale nie wszystko było "miłe". Miał też podobno zwyczaj sypiać w jednym łóżku z uczniami podczas szkolnych wyjazdów, a czasem podglądać swoich podopiecznych w łazience – informuje "El Pais". O sakralna obłudo! O eklezjalna hipokryzjo!

Ciekawam co by pan papież a w ogóle wszyscy papieże powiedzieli na ten temat? Znaleziono ślady życia na księżycu Jowisza! trzeba będzie chyba Biblię popoprawiać - oczywiście nauką współczesną natchnionym .. Okazuje się, że Duch Święty już nie wystarczy. https://wiadomosci.wp.pl/slady-zycia-na-ksiezycu-jowisza-nowe-nadzieje-naukowcow-6752456057308801v

No to jest okazja aby w ramach ewangelicznej prawdy odbrązowić nieco tego Wielkiego Herosa Cnót Wszelakich. Polecam autorom świętobliwych opowieści książkę POTĘGA i CHWAŁA W mrocznym sercu Watykanu Jana Pawła II - Dawida Yallop. W przedmowie czytamy: Wiosną 1998 roku opublikowano nowy watykański „podręcznik”, który został zatwierdzony przez papieża. Zawiera on przestrogę dla całego watykańskiego personelu, że „ujawnienie papieskich tajemnic jest karane natychmiastowym zwolnieniem”. W świetle powyższego doszedłem do wniosku, że przytłaczająca większość tych, którzy służyli mi życzliwą pomocą, musi pozostać w cieniu. Źródła, które dostarczyły materiału do niniejszej książki, obejmują księży, zakonników, biskupów i kardynałów oraz dawne kontakty w rozmaitych agencjach wywiadu. Świadectwa pisane obejmują mnogość poprzednio utajnionego materiału z akt tajnej policji na temat Wojtyły, dokumenty pochodzące z CIA, Departamentu Stanu USA, byłej wschodnioniemieckiej służby bezpieczeństwa Stasi, KGB, sowieckiego biura politycznego, Układu Warszawskiego oraz z archiwum zmarłego prezydenta Reagana. Kłamstwo i dezinformacja dały o sobie znać wcześnie podczas pontyfikatu Karola Wojtyły. W istocie zaczęły się w chwilę po tym, jak wiadomość o wybraniu papieża podano do wiadomości publicznej. Watykańskie biuro prasowe oraz rozmaici rzecznicy w rzymskiej kurii zaczęli rozpowszechniać w mediach „szczegóły” dotyczące Jana Pawła II, które nie miały nic wspólnego z rzeczywistością. Mity te mówiły o człowieku, który podczas Drugiej Wojny Światowej żył w warunkach przypominających obóz pracy. Prawda jest taka, że jego praca podczas wojny była uważana za istotny element akcji ludności cywilnej na rzecz wojny. Wojtyła zajmował stanowisko ze stałą pensją, któremu towarzyszył szereg dodatkowych korzyści, żywność po obniżonej cenie, możliwość korzystania z sali gimnastycznej, i co najważniejsze, karta identyfikacyjna, która stwierdzała, że jej posiadacz wykonuje pracę ważną z punktu widzenia potrzeb wojennych Trzeciej Rzeszy. W okupowanym kraju tego rodzaju dokument często oznaczał różnicę między życiem i śmiercią. Mity mówią o Karolu Wojtyle, który podczas wojny stale ryzykował życie w krakowskim getcie, ratując niezliczonych Żydów. Prawda jest taka, że nie uratował życia nikomu. Mity mówią o udziale Karola Wojtyły w utworzeniu Solidarności. Prawda jest taka, że nie miał nic wspólnego z powstaniem tego ruchu i dopiero po pierwszych sukcesach Solidarności został przekonany przez innych, że ruch ten ma przed sobą przyszłość. Wielokrotnie powtarzano, że od lat pięćdziesiątych do roku 1978 Karol Wojtyła stale działał w opozycji, występując przeciwko polskiemu reżimowi komunistycznemu. W rzeczywistości takich przypadków jest bardzo niewiele. Awans z księdza na krakowskiego arcybiskupa zawdzięczał bezpośredniej interwencji komunistów. Bez pomocy reżymu nie mógłby zajść dostatecznie wysoko aby zostać papieżem. (...) Ogół społeczeństwa w Polsce jest w znacznym stopniu pozbawiony możliwości dotarcia do prawdy o zmarłym papieżu. Książka ta ujawnia wiele faktów, które Watykan wolałby ukryć. W tym sensie zmarły papież i ja całkowicie się zgadzamy. Przemawiając do zgromadzenia katolickich dziennikarzy w Watykanie w grudniu 2002 roku, Karol Wojtyła powiedział: „Co oznacza dla katolika być profesjonalnym dziennikarzem? Dziennikarz musi mieć odwagę poszukiwania i mówienia prawdy, nawet wtedy, gdy owa prawda jest przykra i nie jest uznawana za politycznie poprawną”... Niech więc tak będzie.